ധ്യാനത്തിലൂടെ നാം മനസ്സിന്റെ സങ്കീർണ്ണതയിൽനിന്ന് ഹൃദയത്തിന്റെ ലാളിത്യത്തിലേക്ക് സഞ്ചരിക്കുന്നു.

സാധന ചെയ്യുന്നതുകൊണ്ട് അന്തരംഗത്തിൽ ശാന്തിയും ലഘുത്വവും സഹജമായി അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിൽ നമ്മുടെ ആത്മീയപരിശീലനം ഫലപ്രദമാണ്.

പ്രാർത്ഥന ഒരു അഭിലാഷവും ത്വരയും സൃഷ്ടിക്കുകയും അഗാധമായ ധ്യാനത്തിൽ അത് സ്വയം പരിഹരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.